Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Minervae N F

  • 1 Minervae arx

    Minervae arx, s. Minerva unter Minerva.

    lateinisch-deutsches > Minervae arx

  • 2 Minervae promunturium

    Minervae prōmuntūrium, Vorgebirge in Kampanien, südöstl. von Surrentum, Sitz der Sirenen, j. Punta della Campanella, Liv. 40, 18, 8. Ov. met. 15, 709.

    lateinisch-deutsches > Minervae promunturium

  • 3 Minervae arx

    Minervae arx, s. Minervium unter Minerva.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minervae arx

  • 4 Minervae promunturium

    Minervae prōmuntūrium, Vorgebirge in Kampanien, südöstl. von Surrentum, Sitz der Sirenen, j. Punta della Campanella, Liv. 40, 18, 8. Ov. met. 15, 709.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minervae promunturium

  • 5 Donum exitiāle Minervae

    Пагубный дар Минерве - о деревянном коне, якобы оставленном греками в дар Минерве.
    Вергилий, "Энеида", II, 31.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Donum exitiāle Minervae

  • 6 Minerva

    ae f.
    1) Минерва, любимая дочь Юпитера, родившаяся из его головы, девственная богиня-покровительница наук и искусств, мирной городской жизни, ремесел, но тж. войны (отожд. с греч. Афиной)
    Minervae promunturium L, O — Минервин мыс, крутой мыс в Кампании, против Капреи
    invitā Minervā C, H — без внутренних побуждений, вопреки склонностям
    crassā (pingui) Minervā C, Col, H — просто, неискусно, грубовато
    sus Minervam (sc. docet) погов. Cяйца курицу учат
    2) поэт. прядение, ткачество V etc.
    3) масличное дерево, олива O

    Латинско-русский словарь > Minerva

  • 7 Minerva

    Mĭnerva (old orthogr. Menerva, like magester, leber, etc., acc. to Quint. 1, 4, 17), ae, f. [from the root men, whence mens, memini, moneo, etc.; v. infra], a Roman goddess, identified with the Grecian Pallas Athene, the daughter of Zeus, and the goddess of wisdom, of sense and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim pagani pro sapientiā ponebant; Cornificius vero, quod fingatur pingaturque minitans armis, eandem dictam putat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; cf. Cic. N. D. 1, 30, 180; 3, 23, 59; Varr. L. L. 5, § 74 Müll.:

    daedala, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. daedalam, p. 68: Minerva nostra, custos urbis,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    Minerva Iliensis,

    Ulp. Fragm. 22, 6:

    Aristoteles... Minervam esse Lunam probabilibus argumentis demonstrat,

    Arn. 3, 31.—Prov.: pingui or crassā Minervā aliquid facere, without art, skill, or learning, plainly, rudely, Col. 1 praef. § 33; Cic. Lael 5, 19:

    rusticus crassā Minervā,

    Hor. S. 2, 2, 3:

    invitā Minervā,

    contrary to the bent of one's genius or natural abilities, against the grain, Hor. A. P. 385: quia nihil [p. 1146] decet invitā, ut aiunt, Minervā, id est adversante et repugnante naturā, Cic. Off. 1, 31, 301:

    sus Minervam (docet),

    a stupid man will instruct a wise one, Cic. Ac. 1, 5, 18:

    omnis Minervae homo,

    jack - of - alltrades, Petr. 43, 8: MINERVA MEDICA, i. e. medicina, the goddess of health, Inscr Rein. 11, 81:

    fecit ex ebore aeque Minervam,

    a statue of Minerva, Plin. 34, 8, 19, § 54. — Transf.
    A.
    A working in wool, spinning and weaving:

    tolerare colo vitam tenuique Minervā ( = telā, lanificio),

    Verg. A. 8, 409; Ov. M. 4, 33; Prop. 2, 9, 5.—
    B.
    To form the name of a place.
    1.
    Minervae Arx, v. Minervius, II. B.—
    2.
    Minervae Promontorium, a promontory in Campania, to the south-east of Surrentum, the abode of the Sirens, now Punta della Capanella, Liv. 40, 18, 8; Ov. M. 15, 709.

    Lewis & Short latin dictionary > Minerva

  • 8 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – / arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    lateinisch-deutsches > Minerva

  • 9 madidus

    mădĭdus, a, um [st2]1 [-] mouillé, humide. [st2]2 [-] imbibé, imprégné, teint. [st2]3 [-] enivré, ivre. [st2]4 [-] amolli par la cuisson, cuit à point. [st2]5 [-] tendre, ramolli, gâté, pourri, corrompu. [st2]6 [-] imbu de, imprégné de.    - madidus (vino): ivre.    - vestis cocco madida, Mart.: vêtement teint en écarlate.    - madidi dies, Mart.: jours de bombance (où l'on boit beaucoup).    - madidus Minervae artibus, Mart.: imbu des arts de Minerve.
    * * *
    mădĭdus, a, um [st2]1 [-] mouillé, humide. [st2]2 [-] imbibé, imprégné, teint. [st2]3 [-] enivré, ivre. [st2]4 [-] amolli par la cuisson, cuit à point. [st2]5 [-] tendre, ramolli, gâté, pourri, corrompu. [st2]6 [-] imbu de, imprégné de.    - madidus (vino): ivre.    - vestis cocco madida, Mart.: vêtement teint en écarlate.    - madidi dies, Mart.: jours de bombance (où l'on boit beaucoup).    - madidus Minervae artibus, Mart.: imbu des arts de Minerve.
    * * *
        Madidus, pen. cor. Adiectiuum, Cui opponitur Siccus. Plin. Mouillé, Moite.

    Dictionarium latinogallicum > madidus

  • 10 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi-
    ————
    nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minerva

  • 11 tūtēla

        tūtēla ae, f    [2 TV-], a watching, keeping, charge, care, safeguard, defence, protection: nullam corporis partem vacuam tutelā relinquere: Apollo, cuius in tutelā Athenas esse voluerunt: filios suos tutelae populi commendare: dii, quorum tutelae ea loca essent, L.: tutelae nostrae (eos) duximus, regarded as under our protection, L.: ut dicar tutelā pulsa Minervae, O.—In law, the office of guardian, guardianship, wardship, tutelage: qui tibi in tutelam est traditus: in suam tutelam venire, i. e. to come of age: ad sanos abeat tutela propinquos, H.: tutelarum iura.— A keeper, ward, guardian, watch, protector: (Philemon et Baucis) templi tutela fuere, O.: prorae tutela Melanthus, i. e. the pilot, O.: o tutela praesens Italiae (Augustus), H.— A charge, care, trust: mirabamur, te ignorare, de tutelā legitimā... nihil usucapi posse, i. e. a ward's esiate.—A ward: Virginum primae puerique Deliae tutela deae, H.: tutela Minervae Navis, O.: vetus draconis, Pr.
    * * *
    tutelage, guardianship

    Latin-English dictionary > tūtēla

  • 12 armifer

    armĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [arma-fero], bearing weapons, armed, warlike (perh. first used by Ov.; for the distinction between it and armiger, v. armiger, II.).
    I.
    Lit., as an epithet of Mars and Minerva:

    armifer armiferae correptus amore Minervae,

    Ov. F. 3, 681:

    me armiferae servatum cura Minervae eripuit,

    id. M. 14, 475:

    Leleges,

    id. ib. 9, 645:

    gentes,

    Sil. 4, 45:

    labores,

    labors of war, warfare, Stat. S. 1, 2, 96:

    irae,

    id. Th. 6, 831.—
    II.
    Transf.:

    arvum,

    the field in Colchis, sowed with dragons' teeth, from which armed men sprang up, Sen. Med. 469 (for which armigera humus in Prop. 4, 10, 10, and armiger sulcus in Claud. I. Cons. Stil. 324; v. armiger, I. fin.).

    Lewis & Short latin dictionary > armifer

  • 13 Quinquatria

    Quinquātrūs, ŭum, f., and Quin-quātrĭa, ōrum and ĭum, n. [quinque, as falling on the fifth day after the ides; cf. Varr. L. L. 6, § 14 Müll.; Fest. p. 254 sq. ib.; Gell. 2, 21, 7], a festival celebrated in honor of Minerva, the festival of Minerva (of these there were two, the greater, majores, held from the 19th to the 23d of March; and the lesser, minores or minusculae, on the 13th of June): Quinquatrus, hic dies unus, a nominis errore observatur proinde ac sint quinque. Dictus ut ab Tusculanis post diem sextum Idus similiter vocatur Sexatrus, et post diem septimum Septimatrus;

    sic hic, quod erat post diem quintum Idus Quinquatrus,

    Varr. L. L. 6, § 14 Müll. This is described by Ov. F. 3, 809 sqq.; Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Quinquatribus frequenti senatu causam tuam egi,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    pridie Quinquatrus,

    id. Att. 9, 13, 2:

    Quinquatribus ultimis,

    Liv. 44, 20; Hor. Ep. 2, 2, 197.—

    In the form Quinquatria: celebrabat et in Albano quotannis Quinquatria Minervae,

    Suet. Dom. 4:

    sollemnia Quinquatrium,

    id. Ner. 34: nos Quinquatriis satis jucunde egimus, August. ap. Suet. Aug. 71; Ov. Am. 1, 8, 65.—

    Of the lesser Quinquatrus: Quinquatrus minusculae dictae Juniae Idus ab similitudine majorum, quod tibicines tum feriati vagantur per urbem et conveniunt ad aedem Minervae,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf. Fest. p. 149 ib.:

    et jam Quinquatrus jubeor narrare minores,

    Ov. F. 6, 651.

    Lewis & Short latin dictionary > Quinquatria

  • 14 Quinquatrus

    Quinquātrūs, ŭum, f., and Quin-quātrĭa, ōrum and ĭum, n. [quinque, as falling on the fifth day after the ides; cf. Varr. L. L. 6, § 14 Müll.; Fest. p. 254 sq. ib.; Gell. 2, 21, 7], a festival celebrated in honor of Minerva, the festival of Minerva (of these there were two, the greater, majores, held from the 19th to the 23d of March; and the lesser, minores or minusculae, on the 13th of June): Quinquatrus, hic dies unus, a nominis errore observatur proinde ac sint quinque. Dictus ut ab Tusculanis post diem sextum Idus similiter vocatur Sexatrus, et post diem septimum Septimatrus;

    sic hic, quod erat post diem quintum Idus Quinquatrus,

    Varr. L. L. 6, § 14 Müll. This is described by Ov. F. 3, 809 sqq.; Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Quinquatribus frequenti senatu causam tuam egi,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    pridie Quinquatrus,

    id. Att. 9, 13, 2:

    Quinquatribus ultimis,

    Liv. 44, 20; Hor. Ep. 2, 2, 197.—

    In the form Quinquatria: celebrabat et in Albano quotannis Quinquatria Minervae,

    Suet. Dom. 4:

    sollemnia Quinquatrium,

    id. Ner. 34: nos Quinquatriis satis jucunde egimus, August. ap. Suet. Aug. 71; Ov. Am. 1, 8, 65.—

    Of the lesser Quinquatrus: Quinquatrus minusculae dictae Juniae Idus ab similitudine majorum, quod tibicines tum feriati vagantur per urbem et conveniunt ad aedem Minervae,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf. Fest. p. 149 ib.:

    et jam Quinquatrus jubeor narrare minores,

    Ov. F. 6, 651.

    Lewis & Short latin dictionary > Quinquatrus

  • 15 tutela

    tūtēla, ae, f. [1. tutor], a watching, keeping, charge, care, safeguard, defence, protection (syn.: praesidium, cura).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tutelam januae gerere,

    Plaut. Truc. 2, 1, 43:

    foribus tutelam gerere,

    id. Trin. 4, 2, 28:

    viae,

    Dig. 31, 1, 30:

    suo tergo tutelam gerere,

    Plaut. Trin. 4, 3, 51:

    nunc de septis, quae tutandi causā fundi fiant dicam. Earum tutelarum genera quattuor, etc.,

    Varr. R. R. 1, 14, 1:

    pecudum silvestrium,

    care, management, Col. 9, praef. §

    1: boum,

    id. 6, 2, 15:

    aselli,

    id. 7, 1, 2:

    tenuiorum,

    support, maintenance, Suet. Caes. 68:

    lanae tutelam praestant contra frigora,

    Plin. 29, 2, 9, § 30:

    ut villarum tutela non sit oneri,

    id. 18, 5, 6, § 31; 35, 3, 4, § 14:

    classis,

    Just. 16, 3, 9:

    cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt,

    Cic. Fin. 4, 14, 36:

    tutela ac praesidium bellicae virtutis,

    id. Mur. 10, 22:

    Apollo, cujus in tutelā Athenas antiqui historici esse voluerunt,

    id. N. D. 3, 22, 55; cf.:

    quare sit in ejus tutela Gallia, cujus, etc.,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    intellegi volumus salutem hominum in ejus (Jovis) esse tutela,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    Juno, cujus in tutelā Argi sunt,

    Liv. 34, 24, 2; Plin. 28, 2, 4, § 18:

    subicere aliquid tutelae alicujus,

    Cic. Fin. 4, 14, 38:

    filios suos parvos tutelae populi commendare,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    dii, quorum tutelae ea loca essent,

    Liv. 1, 6, 4:

    quae suae fidei tutelaeque essent,

    id. 24, 22, 15:

    publicae tutelae esse,

    id. 42, 19, 5; 21, 41, 12:

    te Jovis impio Tutela Saturno Eripuit,

    Hor. C. 2, 17, 23:

    ut dicar tutelā pulsa Minervae,

    Ov. M. 2, 563:

    dique deaeque omnes, quibus est tutela per agros,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 41:

    ut te generi humano, cujus tutela et securitas saluti tuae innisa est, incolumem praestarent,

    Plin. Ep. 10, 52 (60).— With gen. obj.:

    loci,

    protection, Just. 41, 5, 3.—
    B.
    In partic., jurid. t. t., the office of a guardian, guardianship, wardship, tutelage of minors, insane persons, etc.:

    tutela est, ut Servius definit, vis ac potestas in capite libero ad tuendum eum, qui propter aetatem suā sponte se defendere nequit, jure civili data ac permissa,

    Dig. 26, 1 (De tutelis), 1: tradere aliquem in tutelam alicujus, Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193:

    in suam tutelam venire,

    to become one's own master, come of age, Cic. de Or. 1, 39, 180; Dig. 37, 11, 8, § 1; Cic. Top. 10, 44; id. Brut. 52, 195; 53, 197; id. Inv. 2, 21, 62; Gai. 2, 179; Nep. Eum. 2, 1;

    rarely in the order, in tutelam suam venire,

    Cic. Inv. 2, 42, 122: tutelae suae fieri, Sen. Ep. 33, 10:

    fraudare pupillum, qui in tutelam pervenit,

    Cic. Rosc. Com. 6, 16:

    alicujus tutelam accipere,

    Varr. R. R. 3, 2, 17:

    ad sanos abeat tutela propinquos,

    Hor. S. 2, 3, 218:

    rei publicae,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    tutelam filiorum servo committere,

    Just. 4, 2, 5:

    tutelam pupilli suscipere,

    id. 30, 2, 8:

    gerere,

    Val. Max. 6, 6, 1:

    nancisci,

    to become guardian, Just. Inst. 1, 12, 6:

    administrare,

    Dig. 26, 7, 3, § 2:

    reddere,

    ib. 5, 1, 2, § 3.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Act., like our watch, of that which guards or protects, a keeper, warder, guardian, protector (mostly poet.):

    (Philemon et Baucis) templi tutela fuere,

    Ov. M. 8, 711: prorae tutela Melanthus, i. e. the pilot at the prow, = proreta, id. ib. 3, 617:

    o tutela praesens Italiae (Augustus),

    Hor. C. 4, 14, 43:

    (Achilles) decus et tutela Pelasgi Nominis,

    Ov. M. 12, 612:

    rerum tutela mearum Cum sis (shortly before: curator a praetore datus),

    Hor. Ep. 1, 1, 103.—Of the image of the tutelar deity of a ship:

    navis, cujus tutela ebore caelata est, etc.,

    Sen. Ep. 76, 13; Lact. 1, 11, 19; cf. Sil. 14, 543; Petr. 105 and 108.—Of the tutelar deity of a place, Petr. 57; Auct. Priap. 37; Hier. in Isa. 57, 7; Inscr. Orell. 1698 sq.; 1736.—
    2.
    A remedy against, cure:

    si qua est tutela podagrae,

    Grat. Cyn. 478.—
    B.
    Pass., of that which is guarded or protected, a charge, care.
    1.
    In gen. ( poet.):

    virginum primae puerique claris Patribus orti, Deliae tutela deae,

    Hor. C. 4, 6, 33:

    Lanuvium annosi vetus est tutela draconis,

    Prop. 4 (5), 8, 3:

    sit, precor, tutela Minervae Navis,

    Ov. Tr. 1, 10, 1 sq. —
    2.
    In partic., in jurid. lang., that which is under guardianship or tutelage: in officiis apud majores ita observatum est: primum tutelae, deinde hospiti, deinde clienti, tum cognato, postea affini, a ward, Massur. ap. Gell. 5, 13, 5.—Of the property of a ward:

    mirabamur, te ignorare, de tutelā legitimā... nihil usucapi posse,

    Cic. Att. 1, 5, 6:

    nihil potest de tutelā legitimā sine omnium tutorum auctoritate deminui,

    id. Fl. 34, 84; Dig. 26, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > tutela

  • 16 aedes

    aedēs (aedis), is f.
    1) комната Pl, QC; pl. покои, комнаты (domi Pl etc.)
    2) храм (ae. Sacra, ae. Minervae C)
    3) pl. жилой дом, здание (unae aedes Ter; aedes salubres C)
    ae. imperatoriae Capitдворец цезарей
    4) pl. поэт. пчелиные ячейки, тж. улей V

    Латинско-русский словарь > aedes

  • 17 aranea

    ae f. (редко araneus, ī m.)
    a. invisa Minervae VArachnē
    aranearum textura Pl и telae Pl, VMпаутина
    2) паутина (summo pendet a. tigno O)
    in araneam abire PM — превращаться в тонкие, как паутина, нити
    sacculus plenus aranearum шутл. Ctl — кошелёк, полный паутины, т. е. совершенно пустой

    Латинско-русский словарь > aranea

  • 18 baca

    I bāca (bacca), ae f.
    1) ягода (lauri V; cupressi PM)
    bicolor b. Minervae O — двухцветная ягода Минервы, т. е. маслина, оливки
    3) жемчужина (b. Indica Pt; detracta ex aure b. H)
    II Bāca арх. = Baccha

    Латинско-русский словарь > baca

  • 19 confugio

    cōnfugio, fūgī, —, ere
    1)
    а) бежать, искать убежища, защиты (ad aliquem Ter etc.; ad clementiam alicujus C; in aedem Minervae Nep)
    2) прибегать, обращаться (patrias ad artes O; ad vim atque ad arma C); ухватиться (в качестве довода, т. е. приводить в оправдание) (c. ad adulescentiam rhH.)

    Латинско-русский словарь > confugio

  • 20 exitialis

    exitiālis, e [ exitium ]
    гибельный, пагубный, губительный ( donum Minervae V); тлетворный ( spirĭtus VP)

    Латинско-русский словарь > exitialis

См. также в других словарях:

  • MINERVAE Castrum in Gallia — a cultu et templo Minervae nomen accepit, ut Latona ad Ararim, a cultu Latonae. Fuit unum ex tribus munitissimis circa Carcassonam castris, captuma Simone Monfortio bellô Albigensi, A. C. 1210. post multos insultus. Vulgo Minerve, aliis Menerbe,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINERVAE Arca — apud Martial. l. 1. Epigr. 77. Quid petis a Phoebo? nummos habet arca Minervae, Haec sapit, hac omnes foenerat una Deos. Iuridicina est. Dehortatur enim hôc Epigrammate Poeta Valerium Falccum celebrem Argonauticorum conditorem, a Poeseos studio,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINERVAE Obeliscus — inter XIII. illos, qui Romae visuntur, Alexandri VII. auspicliserutus, in Foro Minervae elephanti ὀβελεσκοφόρῳ hodie incubat. Georg. de Sepibus in Descr. Musaei Kircheriani p. 11 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Minervae promontorĭum — (a. Geogr.), Landspitze Campaniens, an der Grenze der Picener, bildet den Cumanus sinus u. Posidoniates s.; früh legten Griechen auf der Spitze einen Tempel der Minerva an, der noch zur Römerzeit stand; j. Punta della Campanella. Hier sollen die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Minervae Promunturĭum — Minervae Promunturĭum, Vorgebirge Kampaniens, Capri gegenüber, mit einem Tempel der Athene; jetzt Punta della Campanella (mit Leuchtturm) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Minervae Promontorium — Minervae Promontorĭum (lat.), Vorgebirge in Kampanien, jetzt Punta della Campanella …   Kleines Konversations-Lexikon

  • MINERVAE Promontor — quod et Athenaeum promontorium Picenôrum Plin. l. 3. c. 5 Vulgo Cape Campanella: Maxime extenditur, inter Sinus Neapolitanum et Salernitanum. Baudrand. alias in Campania, in ipso limite Picenorum, nuncin Principatu citeriore versus Capreas, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Alla Residenza Domus Minervae — (Перуджа,Италия) Категория отеля: Адрес: Viale Pompeo Pellini 19, 061 …   Каталог отелей

  • ARCA Minervae — vide infra Minervae arca …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PROMONTORIUM Minervae — I. PROMONTORIUM Minervae Plin. sic appellatur promontorium extremum Campaniae, illa a Picentinis separans, quod Athenaeum Straboni, Ptolemaeo, et aliis graecis dicitur, apud Massam urbem, contra Capreas insulam, inde ad 4. mill. pass. quot a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Castrum Minervae — (Latin for Minerva s castle , now Castro), an ancient town of the Sallentini in Calabria, 10 miles south of Hydruntum, with an ancient temple of Minerva, said to have been founded by Idomeneus, who formed the tribe of the Sallentini from a… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»